Proces sprzed ponad 80 lat, którego rezultaty do dziś są widoczne w większości produkcji filmowych

W 1932 roku wszedł na ekrany film „Ostatnia cesarzowa”, z którego widzowie mogli się dowiedzieć, że żona księcia Jusupow była kochanką Rasputina.

W 1933 roku w londyńskim sądzie został złożony pozew przeciwko wytwórni filmowej „Metro-Golden-Mayer” o rozpowszechnianiu fałszywych faktów zniesławiających i pomawiających Irinę Jusupow, notabene córkę wielkiego księcia Aleksandra Mikołajewicza Romanowa i wielkiej księżnej Ksenii Aleksandrowej Romanowej, siostrzenicę cara Mikołaja II.

Świadkiem ze strony księżnej był generał Henry John Hanbury-Williams, który w czasie I wojny światowej służył przy Carskiej Stawce (kwaterze głównej naczelnego dowództwa) w Mohylewie, często bywał w Piotrogrodzie i doskonale znał carską parę.


Po dwukrotnym obejrzeniu filmu przysięgli uznali, że film rzeczywiście zniesławia Irinę.

Wytwórnia MGM przeprosiła księżnę i publicznie ogłosiła, że filmowa księżniczka Natasza jest postacią całkowicie fikcyjną i nie ma nic wspólnego z księżną Iriną Jusupową.

Sąd przyznał powodom w charakterze moralnej rekompensaty 25 tysięcy funtów (co współcześnie odpowiada około 500 tysiącom dolarów) i zakazał dalszej dystrybucji filmu. Studio filmowe „Metro-Golden-Mayer” dopłaciło jednak Jusupowom kompensację 75 tysięcy funtów za zgodę na dalszą dystrybucję filmu. W Stanach Zjednoczonych problem został rozwiązany na drodze ugody pozasądowej. Łączna kwota odszkodowań otrzymanych przez Jusupowów w przeliczeniu na obecną wartość wyniosła około 3 milionów dolarów.


Sceny obrażające powodów, około 10 minut, wycięto (nawet współczesne wersje filmu zawierają tylko część usuniętych scen), co spowodowało, że akcja filmu stała się nieco niezrozumiała dla widza, który nie wiedział o wycięciu scen: w pierwszej połowie filmu księżniczka Natasza jest stronniczką Rasputina, a w drugiej połowie bardzo się go boi, pozornie bez powodu.

Rezultatem tego procesu sądowego stała się w filmach hollywoodzkich praktyka zaprzeczenia odpowiedzialności - dopisywanie zastrzeżenia, iż „wszystkie nazwy, postacie, miejsca i zdarzenia są fikcyjne, wszelkie podobieństwo do rzeczywistych osób i wydarzeń jest całkowicie przypadkowe i niezamierzone”.